Οστεοαρθρίτιδα ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία η άρθρωση καταστρέφεται, λόγω εκφύλισης του αρθρικού χόνδρου. Η πάθηση συμβαίνει πιο συχνά σε ηλικιωμένους, υπέρβαρους και σε ανθρώπους που έχουν υποστεί σοβαρό τραυματισμό στη συγκεκριμένη άρθρωση, ωστόσο δεν έχουν διευκρινιστεί οι αιτίες που την προκαλούν. Ορισμένες φορές, η οστεοαρθρίτιδα ισχίου παρουσιάζεται ως συνέπεια άλλων νόσων που προσβάλλουν τις αρθρώσεις όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα κλπ.

Κύριο σύμπτωμα της πάθησης είναι ο πόνος που αρχικά εκδηλώνεται μετά από κόπωση, αργότερα όμως και κατά την ανάπαυση και συνοδεύεται, όταν η πάθηση εξελιχθεί από δυσχέρεια στη βάδιση και χωλότητα. Εντοπίζεται στη βουβωνική χώρα στη πρόσθια επιφάνεια του μηρού ή στο γόνατο. Κλινικώς διαπιστώνεται περιορισμός στις κινήσεις της άρθρωσης κυρίως της απαγωγής και έξω στροφής μ' αποτέλεσμα σε προχωρημένα στάδια το σκέλος να παίρνει ανώμαλη θέση χαρακτηριστική για την πάθηση, δηλαδή κάμψη, προσαγωγή και εξωτερική στροφή. Ο ασθενής παρουσιάζει δυσκολίες στην εκτέλεση καθημερινών ασχολιών όπως πχ. να βάλει τις κάλτσες ή τα παπούτσια του και βαδίζει επώδυνα χωλαίνοντας.Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα και τον ακτινολογικό έλεγχο.

Θεραπεία

Στα πρώιμα στάδια συνιστάται αποφυγή κόπωσης, ελάττωση βάρους του σώματος λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και συχνή παρακολούθηση. Εφ' όσον τα συμπτώματα επιδεινώνονται τότε γίνεται αναγκαία η χειρουργική θεραπεία.

Η χειρουργική αγωγή συνίσταται βασικά σε δυο τύπους επεμβάσεων, την οστεοτομία του μηριαίου και την ολική αρθροπλαστική. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που γίνονται και άλλου είδους επεμβάσεις όπως είναι η αρθρόδεση και η οστεοτομία της λεκάνης.

Γυναίκα 60 ετών με σπονδυλοδεσία και ολική αρθροπλαστική δεξιού ισχίου, ήρθε στο κέντρο μας παραπονούμενη για εμμένουσα χωλότητα στη βάδιση παρότι το χειρουργείο και η αποκατάσταση της ασθενούς ήταν άριστα. Κατα την κλινική μας εξέταση διαπιστώσαμε ανισοσκελία και παραπέμψαμε την ασθενή για λήψη ειδικής ακτινογραφίας για την μέτρησή της. Επιβεβαιώσαμε τα κλινικά μας ευρήματα και μετά από πελματογράφημα προσαρμόσαμε ορθοπεδικούς πάτους με αποτέλεσμα μετά την εφαρμογή τους η ασθενής να περπατά φυσιολογικότατα. Επειτα ακολούθησε πρόγραμμα θεραπευτικής γυμναστικής με εμφαση στη βάδιση στο διάδρομο αντυβαρήτητας.